بررسی ﺗﺄثیرات تغییر اقلیم بر طول فصل رشد در چشم انداز 2020 تا2050 در چند نمونة اقلیمی ایران

از دیدگاه هواشناسی کشاورزی، فصل رشد عبارت است از دوره ای که گیاه قادر به رشد باشد. این دوره عموماً به فاصلة بین آخرین یخبندان بهاره و اولین یخبندان پاییزه، که دما از آستانه ای معین بالاتر است (صفر یا 5 درجة سانتی گراد)، اطلاق می شود. در آینده یکی از روش های مطالعة اقلیم استفاده از خروجی مدل های گردش عمومی جوّ است. اما این مدل ها به دلیل قدرت تفکیک زمانی و مکانی پایین گویای تغییر اقلیم منطقه ای نیستند. در این تحقیق از مدلی آماری برای ریزمقیاس نمایی نتایج مدل های گردش عمومی جوّ، تحت دو سناریوی انتشار a2 و b1، در چند نمونة اقلیمی استفاده شد. نتایج این تحقیق برای چشم انداز 2020 تا 2050 بر مبنای سناریوی a2 نشان می دهد برای آستانة دمایی صفر درجة سانتی گراد طول فصل رشد در مقایسه با اقلیم گذشته در ایستگاه های مشهد، تهران، اصفهان، رشت، و زاهدان افزایش و در ایستگاه های تبریز، کرمان، و گرگان کاهش خواهد یافت. تحت سناریوی b1، مشخص شد متغیر مذکور در ایستگاه های مشهد و تهران و رشت روندی افزایشی و در ایستگاه های کرمان و گرگان روندی کاهشی در مقایسه با اقلیم گذشته دارد. برای آستانة دمایی 5 درجة سانتی گراد طول فصل رشد بر مبنای سناریوهای a2 و b1 برای همة ایستگاه ها، به جز شیراز، افزایش خواهد یافت. برای 5 روز متوالی با آستانة دمایی کمتر از 5 درجة سانتی گراد، تحت سناریوهای a2 وb1، در ایستگاه های تهران، مشهد، اصفهان، تبریز، کرمان، و کرمانشاه افزایش خواهد یافت. به طور کلی، طول فصل رشد برای هر سه آستانة دمایی تحت هر دو سناریوی انتشار در ایستگاه های مشهد و تهران و رشت افزایش خواهد یافت و در ایستگاه اصفهان فقط با آستانة دمایی صفر درجه مبتنی بر سناریوی b1 تغییری مشاهده نشد و برای بقیة حالات در این ایستگاه روندی افزایشی مشاهده شد.